Wednesday, April 30, 2008


**deja vu ba ito? pangalawang beses ko na ieencode ang entry na ito. nag shut down ang computer na ginamot ko kamina, yun ang kagandahan ng pageencode gamit ang blogger, may auto save sila, eh pag nagccross post lang ako, from multiply to blogger, wala. kaya sa mga ganung pagkakataon, uulitin ko sa umpisa, pag minamalas ka nga naman**

"Malalaman mo lang ang tunay na halaga ng isang bagay sa'yo pag nawala na sila sa'yo."


time check: 6:38 p.m.


True, and baaaadtrip, ngayon ko lang narerealize tong mga bagay na 'to. ngayon ako nalulungkot, umiiyak...miss ko na high school friends ko...Karen, Amae, Marou, Lara, Efrel, and Donna too...nakakaguilty pero parang i practically pushed memories with them aside kasi masaya na ako ngayon. naiinis ako sa sarili ko kasi all the while i thought sila yung umiwan sa kin, whereas ako pala nagtulak sa kanila palayo, ako yung nang-iwan. Kung tutuusin , sila parin yung best set of friends that i ever had...sila kasi yung nagtyaga sa kin for the longest time, for years and years, they've been patient with me, sa mga kadramahan ko, sa kaartehan ko, sa kaligaligan ko, sa mga tantrums ko, sa pangungulit ko, sa kasungitan ko, never nila ako iniwan, never sila nagreklamo, parang kahit i was in my self destructive mode na, they loved me pa rin. Hanga ako sa tolerance nila, and ngayon ko lang narerealize to? i am such an ungrateful bum. i hate it.

miss ko na silang lahat. lalo na si karen. i am very sorry for what has become of us. i hope it's not yet too late. nakakainis. nakakafrustrate. back to basics...bago ako makarating kung san man, sila ang pinanggalingan ko...


time check: 7:38 p.m.

0 comments: